خرید و فروش دوربین کارکرده

خرید و فروش دوربین کارکرده دست دوم می تواند در هزینه شما نسب به خرید دوربین دیجیتال نو، صرفه جویی زیادی کند. همچنین می تواند بودجه بیشتری را برای سایر قطعات لوازم جانبی عکاسی، مانند تجهیزات نورپردازی عکاسی، سه پایه یا فلاش یا خرید لنز آزاد کند. عکاسان علاقه مند و حرفه ای لزوماً به جدیدترین مدل ها نیاز ندارند، مخصوصاً وقتی دوربین های دست دوم زیادی وجود دارد.

اگر به فکر خرید اولین دوربین یا ارتقاء دوربین فعلی خود هستید، یک دوربین دست دوم در نظر بگیرید. تا زمانی که تعهدات خود را در مورد سیاست‌ های بازپرداخت انجام می‌دهید یا قبل از اینکه پول نقد خود را جدا کنید، مطمئن شوید که دوربین در شرایط کار خوب قرار دارد، دلیلی وجود ندارد که نتوانید یک مدل قابل اعتماد با قیمت پایین ‌تر پیدا کنید که همان کار را برای شما انجام دهد.

قیمت دوربین کنون دست دوم چقدر است ؟

خریدار دوربین عکاسی حرفه ای چه کسانی هستند؟

• دوربین عکاسی حرفه ای برای خبرنگاران

• دوربین عکاسی حرفه ای برای طعبیت گران

• دوربین عکاسی حرفه ای برای بلاگرها

• دوربین عکاسی حرفه ای برای آتلیه ها

• دوربین عکاسی حرفه ای برای عکاسان صنعتی

• دوربین عکاسی حرفه ای برای پزشکان

قیمت دوربین دست دوم کانن ۵۵۰d چقدر است ؟

دوربین فیلمبرداری دست دوم از کجا باید خرید ؟

قیمت دوربین کانن ۷d دست دوم  چقدر است ؟

مهمترین نکات خرید دوربین دست دوم

برای خرید دوربین دست دوم لازم است که به نکاتی توجه فرمایید. مهمترین نکات برای خرید دوربین دست دوم عبارتند از:

بررسی ها را بخوانید

به منظور تصمیم گیری در مورد مدل انتخابی خود، یا مقایسه پیشنهادهای موجود با یکدیگر، به عنوان مثال، نوشته های مربوط به دوربین های عکاسی را بررسی کنید، و نظرات کاربران مختلف را بررسی کنید.

تصمیم بگیرید که کدام ویژگی برای شما مهم است، به دنبال بهترین دوربین خود باشید و سپس از رسانه های دست دوم برای ردیابی آن استفاده کنید.

کاربری آن را تعیین کنید

قرار است از دوربین خود برای چه کاری استفاده کنید؟ می خواهید به عنوان یک عکاس همه کاره، یک دوربین همه کاره و مجموعه متنوعی از لنزها را برای انواع مختلف عکاسی انتخاب کنید.

اگر یک عکاس ورزشی هستید یا زمان زیادی را در ورزشگاه ها و سالن ها سپری می‌کنید، برای ارسال عکس ‌خود از دوربین به رایانه به دوربینی با اتصال خوب نیاز دارید. برای عکاسان استودیویی، ممکن است بتوانند اتصال را فدا کنند، زیرا رایانه آن ها دقیقاً پشت سر آن ها می باشد.

فقط از منابع معتبر خرید کنید

ممکن است بتوانید یک دوربین دست دوم در سایت‌های فروش اجتماعی پیدا کنید، اما خطر این است که نمی‌توانید اطلاعات زیادی درباره فروشنده پیدا کنید.

از سایتی خرید کنید که اطلاعات خوبی در اختبار شما قرار می دهد و شما را راهنمایی می کند. همچنین به عنوان یک واسطه بین شما و فروشنده عمل می کند و برخی از فروشندگان گزینه بازگرداندن دوربین را ارائه می دهند.

بررسی کنید که چگونه به نظر می رسد

تا جایی که ممکن است، قبل از پرداخت پول آن، شخصاً به دیدن دوربین بروید. اگر نمی‌توانید دوربین را شخصاً ببینید، مطمئن شوید که اگر آنطور که انتظار داشتید نیست، می‌توانید آن را برگردانید.

چیزهایی که باید از نظر زیبایی شناسی دوربین به آن ها توجه کنید عبارتند از خراش و فرورفتگی، لاستیک در حال جدا شدن، خراش در منظره یاب و صفحه LCD و پایه لنز تمیز و محکم.

وضعیت کار را بررسی کنید

توضیحات فروشنده در مورد دوربین برای فروش باید جزئیاتی از وضعیت دوربین و هر گونه نقصی را ارائه دهد، اما مطمئن شوید که وقتی برای دیدن دوربین می روید یا به محض اینکه آن را در پست دریافت می کنید، دوباره بررسی کنید.

اگر وضعیت دوربین کمتر از حد رضایت بخش است، ممکن است بخواهید قیمت را کاهش دهید، تصمیم بگیرید که آن را خریداری نکنید یا اگر قبلاً دوربین را خریداری کرده اید، آن را به فروشنده برگردانید.

در اینجا یک چک لیست از چیزهایی است که باید به دنبال آن ها باشید وجود دارد:

مخاطبین باتری و شیار کارت حافظه: هر دوی آن ها را بررسی کنید تا بررسی کنید که آیا آن‌طور که باید کار می‌کنند، یعنی باتری‌ها یا کارت حافظه را تشخیص دهید.

پیکسل‌های مرده: با درپوش لنز، عکسی به‌صورت RAW بگیرید و آن را ۱۰۰٪ در رایانه مشاهده کنید تا ببینید آیا پیکسل ‌های مرده وجود دارد یا خیر. چند مورد قابل انتظار است، اما بیش از سه یا چهار مورد، جای نگرانی است.

تعداد شاتر: از ابزار آنلاین رایگان Camera Shutter Count برای آپلود عکس از دوربین خود و بررسی تعداد شاتر و مقایسه آن با طول عمر شاتر مورد انتظار مدل مورد نظر، استفاده کنید.

گرد و غبار سنسور: کمی گرد و غبار خوب است، اما اگر با سنسور بسیار گرد و غبار یا خراشیده سروکار دارید، ممکن است لازم باشد آن را توسط سازندگان تمیز کنید.

فوکوس خودکار: یکی از لنزهای خود را روی دوربین قرار دهید و چند عکس بگیرید تا مشکلات فوکوس خودکار را تشخیص دهید. می توانید فوکوس خودکار را با سیستم کالیبراسیون فوکوس خودکار آزمایش کنید.

روی شیشه خوب سرمایه گذاری کنید

در حالی که بدنه دوربین با عرضه مدل های جدید به سرعت قدیمی می شود، لنزها اینطور نیستند. چه لنزهای نو بخرید چه دست دوم، ارزش این را دارند که پول بیشتری برای خرید آن ها خرج کنید.

اگر به دنبال لنز دست دوم هستید، توصیه های دیگر در این پست را هنگام انتخاب لنز دست دوم دنبال کنید. ابتدا در مورد لنز مورد نظر خود تحقیق کنید. هنگامی که یکی از فروشنده های معتبر را پیدا کردید، بررسی کنید که هر دو در شرایط خوبی به نظر می رسد و همانطور که باید کار می کند.

قیمت دوربین دست دوم چقدر است ؟ 

چرا خرید دوربین دست دوم خوب است؟

قیمت مناسب

قیمت دوربین‌های جدید به طور پیوسته در دهه گذشته افزایش یافته است، دوربین ‌های دست دوم به عنوان یک معامله خوب باقی مانده‌اند.

اگر یک نسل را به عقب برگردانید، می‌توانید ۳۰ تا ۴۰ درصد از قیمت مدل فعلی را حتی برای یک مدل صرفه‌جویی کنید. این یک صرفه جویی قابل توجه است. اگر ۲ تا ۳ نسل به عقب برگردید و صرفه جویی در قیمت می تواند، بسیار زیاد باشد.

بزرگ‌ترین این صرفه‌جویی ‌ها مربوط به دوربین‌های حرفه‌ای است. هزینه اولیه یک Canon یا Nikon سطح بالا می تواند بسیار زیاد باشد، اما درمورد دوربین دست دوم به سرعت کاهش می یابد، به خصوص زمانی که نسل بعدی معرفی شود. در واقع، درست پس از اینکه سازنده یک مدل جدید را اعلام کرد، زمان خوبی برای خرید نسخه قبلی است. بخش قابل توجهی از بازار وجود دارد که بدون توجه به ارتقاء خواهد یافت، به این معنی که بازار دست دوم می تواند از مدل های قبلی اشباع شود.

تنوع عظیم

پیشتاز از قیمت، تنوع بسیار زیاد دوربین های موجود در بازار دست دوم است. این بدان معنی است که حتی اگر به یک سیستم متصل هستید، می توانید با یک دوربین دست دوم ارزان قیمت از سیستم دیگر آزمایش کنید. شاید شما یک عکاس کانن باشید که مجذوب نیکون شده‌اید، شاید یک کاربر DSLR باشید که می‌خواهد نوع Mirrorless را امتحان کند. قیمت و تنوع دوربین های دست دوم به شما این امکان را می دهد که بدون پرداخت هزینه های مالی این کار را انجام دهید.

یکی دیگر از جنبه های این تنوع این است که شما به راحتی می توانید یک دوربین دوم یا پشتیبان را بدون صرف هزینه زیاد به سیستم خود اضافه کنید.

مدل های سطح بالا

ما در بخش قیمت به این موضوع می پردازیم. از آنجایی که مدل های بالاتر و حرفه ای بیشترین کاهش ارزش را دارند، شما این امکان را دارید که یکی را جایگزین یا به سیستم فعلی خود اضافه کنید. به جای هزینه کردن، به عنوان مثال ۱۵۰۰ دلار برای یک DSLR جدید سطح متوسط، می توانید مبلغ مشابهی را خرج کنید و یک مدل پرچمدار قدیمی تر یک نسل خریداری کنید.

دوربین های سطح بالا و حرفه ای طبیعتاً بسیار مقاوم تر از نسخه های متوسط ​​و پایین خود هستند. آن ها دارای شاسی فلزی، ضد آب و هوا، رتبه بندی شاتر بسیار بالاتر و موارد دیگر خواهند بود.

هنگام خرید یک دوربین حرفه ای دست دوم باید مراقب باشید. در حالی که اکثر حرفه ای ها از ابزارهای خود مراقبت می کنند، برخی ممکن است از دوربین ها سوء استفاده کرده باشند. بهتر است به جای خرید با مشخصات از اینترنت، دوربین را شخصا بررسی کنید. مراقب فرورفتگی ‌های بدنه، صفحه‌ های شل یا دستگیره ‌ها به‌عنوان نشانه ‌های سوء استفاده باشید. دستگیره های برنجی یا شل لزوماً نشانه استفاده نادرست نیستند، فقط می توانند نشانه استفاده زیاد باشند.

فناوری به این سرعت حرکت نمی کند

این روزها به نظر می رسد که سازندگان دوربین در حال تبدیل شدن به شرکت های گوشی های هوشمند هستند. هر سال مدل ‌های جدید را عرضه می‌کنند که نشان می‌دهد مدل جدید بسیار بهتر از قبلی است. با این حال، مسئله این است که واقعاً اینطور نیست. فناوری دوربین در حال پیشرفت است، شاید سریعتر از هر زمان دیگری در تاریخ عکاسی. با این حال، آنقدر سریع حرکت نمی کند که در یک چرخه محصول یک ساله تفاوت زیادی را مشاهده کنید.

البته فناوری کلیدی در دوربین ‌های مدرن حسگر است، و همچنین این سنسور است که احتمالاً کندترین پیشرفت را دارد. دوربین‌هایی که یک یا دو نسل قدیمی ‌تر هستند، اغلب دارای حسگر مشابه آخرین مدل می‌باشند. در واقع برخی از شرکت ‌های دوربین، مانند فوجی، با ارتقاء سیستم ‌افزار دوربین ‌های متوقف ‌شده خود، شهرت خوبی به دست آورده‌ اند تا آن ها را به سطوحی مشابه با محدوده فعلی خود برسانند.

نکته این است که با وجود تمام زنگ ها و سوت های اضافه شده به مدل های جدید، کیفیت واقعی تصویر به سختی تغییر می کند. تنها به همین دلیل، خرید دست دوم یک راه عالی برای به دست آوردن یک معامله بدون فدا کردن کیفیت است.

فن آوری جدید، روش های قدیمی

همانطور که گفته شد، اغلب دوربین های نسل بعدی از حسگرهای مشابه مدل قبلی استفاده می کنند. پس چه چیز جدیدی را روی میز می آورند. اغلب این اتوماسیون اضافی است، پردازش سریعتر و شاید نرخ فریم ویدیویی بالا. برای بسیاری از عکاسان، اینها چیزهایی هستند که ما لزوماً به آن ها نیاز نداریم یا می توانیم با استفاده از تکنیک های قدیمی تر آن ها را دور بزنیم.

اغلب مگر اینکه به عنوان یک حرفه ای کار کنید، به تشخیص چشم بسیار سریع، فوکوس خودکار سریع رعد و برق، عکاسی پیوسته ۲۰ فریم در ثانیه، IBIS یا کیفیت ISO بالا نیاز ندارید.

راه هایی برای دور زدن بیشتر این موارد وجود دارد. از فوکوس خودکار تک نقطه ای استفاده کنید و آن را روی چشم قفل کنید، یک لنز تثبیت شده نوری بگیرید، از سه پایه در نور کم استفاده کنید. آن ها جایگزین هستند، نه شاید برای همه، اما اگر بودجه کمی دارید، بیش از حد کافی هستند. نکته این است که بسیاری از این فناوری‌ های جدید شگفت ‌انگیز یا حرفه‌ای هستند که واقعاً آن ها را مفید می‌دانند یا برای علاقه ‌مندانی که ترجیح می‌دهند دوربین ‌های جدید را در هر چرخه محصول بخرند.

ما در روزگار عجیبی زندگی می کنیم. پول برای خیلی ها کم است. بسیاری از افرادی که به طور کامل به عکاسی علاقه نداشتند دوربین های خود را فروخته اند. بازار سرشار از دوربین های نسل قبلی شگفت انگیز با قیمت های به همان اندازه شگفت انگیز است. اگر آماده هستید تا تجهیزات خود را به سطح بعدی ارتقا دهید، یا شاید چیزی متفاوت را امتحان کنید، به آنچه در پیشنهاد است نگاهی بیندازید. من فکر می کنم که شما شگفت زده خواهید شد.

چرا به دوربین نیاز داریم؟

دوربین ها از روزهای اولیه خود تکامل یافته اند و اکنون در اشکال و اندازه های مختلف در دسترس هستند.

یک دوربین، در ابتدایی ترین تعاریف، عکس ها یا فیلم های ثابت را چه به صورت فیلم یا دیجیتال می گیرد. اهمیت دوربین به خود دستگاه نیست، بلکه در تولید آن است. عکس ها و فیلم ها برای ارتباط، آموزش و حفظ تاریخ حیاتی شده اند.

ارتباط

دوربین کمک می کند تا با داستان یک شخص، یک مکان یا یک رویداد ارتباط برقرار شود

کلیشه ها همه را قبلا شنیده اند. یک تصویر ارزش هزار کلمه است. از عکس ها و فیلم های گرفته شده با دوربین برای برقراری ارتباط و داستان گویی استفاده می شود. دوربین ابزار یا جنگی بوده و هست که برای ثبت وقایع یا افراد استفاده می‌شود. همچنین ابزاری برای زندگی روزمره است. کافی است یک آلبوم را در فیس بوک مرور کنید و یک نوع داستان را خواهید خواند.

تحصیلات

تصاویر عکاسی تولید شده توسط دوربین ها می تواند روند یادگیری را بهبود بخشد.

برخی از مردم با شنیدن، برخی دیگر با نوشتن، برخی با دیدن یاد می گیرند. دوربین بُعد جدیدی به آموزش اضافه کرده است و اجازه می دهد عکس ها و فیلم ها به ابزار یادگیری تبدیل شوند. کتاب درسی دانشکده پزشکی را بدون عکس تصور کنید. زمانی که دانش آموز بتواند رسانه را تجسم کند، یادگیری ابعاد جدیدی به خود می گیرد.

حفظ

دوربین ها رویدادهای خاص را ثبت می کنند و خاطرات را حفظ می کنند.

دوربین به ایجاد و حفظ خاطرات با ارزش تاریخی و یا احساسی کمک می کند. عکس های معروف از لحظات و رویدادهای قابل توجه از تاریخ توسط دوربین امکان پذیر شد. هر روز نوزادانی به دنیا می آیند، مردم ازدواج می کنند، و همه اینها با دوربین ها ثبت می شود، منبعی برای کمک به یادآوری گذشته خود. دوربین منبع ارزشمندی برای حفظ تاریخ است.

DSC در دوربین های دست دوم به چه معناست؟

اکثر تصاویر دوربین دیجیتال دارای برچسب DSC هستند. دوربین های دیجیتال به بخشی از زندگی روزمره ما تبدیل شده اند. این دوربین ها در مدل های مختلفی از تلفن های همراه گرفته تا تجهیزات پیچیده حرفه ای عرضه می شوند. DSC یک عبارت رایج پیوند به دوربین های دیجیتال است. دانستن معنی این عبارت مفید است.

D به معنای دیجیتال است

صفر و یک (اعداد گسسته) تصاویر دوربین دیجیتال را تشکیل می دهند.

برخلاف دوربین های فیلمبرداری، دوربین های دیجیتال با استفاده از اعداد گسسته تصاویر عکاسی می گیرند. اینها اعدادی هستند که داده ها را با استفاده از صفر و یک نشان می دهند. این اعداد به پیکسل های رنگی یا سیاه و سفید ترجمه می شوند. ما این اعداد گسسته را به صورت تصویر می بینیم.

به لطف این اعداد مجزا، عکاسان دیجیتال می‌توانند عکس‌ها را فوراً در قالب پیش ‌نمایش ببینند.

S به معنای هنوز است

بگو سیب! دوربین عکاسی تصویر دیگری از زندگی روزمره می گیرد.

دوربین‌های ثابت یک تصویر واحد را جمع‌آوری می‌کنند، یک لحظه ثابت در زمان. بسیاری از دوربین های دیجیتال مدرن گزینه های تصویر ثابت و ویدئویی را ارائه می دهند. تصاویر دوربین ثابت همچنان محبوب هستند. انتقال آن ها از دوربین یا تلفن همراه به رایانه شخصی آسان است. آن ها را می‌توان به ‌سرعت با دوستان و خانواده به اشتراک گذاشت، چه به ‌عنوان پیوست‌ های ایمیل، پست‌ هایی در سایت‌ های شبکه‌ های اجتماعی، یا به‌ عنوان تصاویر روی یک دستگاه ذخیره‌ سازی قابل حمل مانند درایو فلش، درایو انگشت شست یا دیسک فشرده.

C به معنای دوربین است

دوربین های دیجیتال عکاسی را سریع و آسان می کنند.

دوربین، طبق تعریف، یک آیتم جعبه‌ای شکل است که تصاویر بصری را چه روی فیلم یا از طریق اعداد مجزا ضبط می‌کند. با بسیاری از دوربین های دیجیتالی که در تلفن های همراه مدرن تعبیه شده اند، تصویر کلاسیک دوربین تغییر کرده است.

دوربین عکاسی دیجیتال چه یک دستگاه مستقل یا یک برنامه تلفن همراه باشد، ابزار همه کاره ای است که به ما رکوردی از افراد، مکان ها و رویدادهای زندگی مان می دهد که می خواهیم به خاطر بسپاریم.

تاریخچه دوربین عکاسی: سوراخ ‌ها و پلارویدها تا تصاویر دیجیتال

عکاسی به عنوان یک رسانه کمتر از ۲۰۰ سال قدمت دارد. اما در این دوره کوتاه از تاریخ، از یک فرآیند خام با استفاده از مواد شیمیایی سوزاننده و دوربین های دست و پا گیر به ابزاری ساده و در عین حال پیچیده برای ایجاد و اشتراک گذاری فوری تصاویر تبدیل شده است. در ادامه بخوانید که چگونه عکاسی در طول زمان تغییر کرده است و دوربین های امروزی چگونه هستند.

قبل از عکاسی

اولین دوربین ها نه برای ایجاد تصاویر، بلکه برای مطالعه اپتیک مورد استفاده قرار گرفتند. دانشمند عرب ابن هیثم (۹۴۵-۱۰۴۰) که با نام الحازن نیز شناخته می شود، عموماً به عنوان اولین کسی شناخته می شود که چگونگی دیدن ما را مطالعه کرد. او دوربین obscura را اختراع کرد که پیش ‌ساز دوربین سوراخ سوزنی است تا نشان دهد چگونه می‌توان از نور برای نمایش تصویر بر روی یک سطح صاف استفاده کرد. ارجاعات قبلی به دوربین تاریک در متون چینی مربوط به حدود ۴۰۰ سال قبل از میلاد مسیح و در نوشته های ارسطو در حدود ۳۳۰ ق.م یافت شده است.

تاریخچه عکاسی در چین چیست؟

در اواسط دهه ۱۶۰۰، با اختراع لنزهای ظریف، هنرمندان شروع به استفاده از دوربین تاریک کردند تا به آن ها کمک کند تا تصاویر پیچیده دنیای واقعی را بکشند و نقاشی کنند. فانوس های جادویی، پیشرو پروژکتورهای مدرن، نیز در این زمان ظاهر شدند. با استفاده از همان اصول نوری دوربین تاریک، فانوس جادویی به مردم این امکان را می‌داد که تصاویری را که معمولاً روی اسلایدهای شیشه‌ای نقاشی شده بودند، روی سطوح بزرگ پخش کنند. آن ها به زودی به شکل محبوبی از سرگرمی های جمعی تبدیل شدند.

دانشمند آلمانی یوهان هاینریش شولتز اولین آزمایشات را با مواد شیمیایی حساس به نور در سال ۱۷۲۷ انجام داد و ثابت کرد که نمک های نقره به نور حساس هستند. اما شولزه با استفاده از اکتشاف خود، تولید یک تصویر دائمی را آزمایش نکرد که باید تا قرن آینده صبر کرد.

اولین عکاسان چه کسانی بودند؟

در یک روز تابستانی در سال ۱۸۲۷، دانشمند فرانسوی جوزف نیسفور نیپس اولین تصویر عکاسی را با دوربین تاریک ساخت. نیپس حکاکی را روی یک صفحه فلزی با پوشش قیر قرار داد و سپس آن را در معرض نور قرار داد. نواحی سایه دار حکاکی نور را مسدود می کند، اما نواحی سفیدتر به نور اجازه می دهد تا با مواد شیمیایی روی صفحه واکنش نشان دهد.

هنگامی که نیپس صفحه فلزی را در یک حلال قرار داد، به تدریج تصویری ظاهر شد. این هلیوگراف ها، یا همان طور که گاهی اوقات آن ها را چاپ خورشید می نامیدند، اولین تصاویر عکاسی محسوب می شوند. با این حال، فرآیند نیپس به هشت ساعت نوردهی نیاز داشت تا تصویری ایجاد کند که به زودی محو شود. توانایی تثبیت یک تصویر، یا دائمی کردن آن، بعداً به وجود آمد.

لوئی داگر فرانسوی نیز در حال آزمایش راه‌ هایی برای ثبت یک تصویر بود، اما ده‌ ها سال دیگر طول می‌کشد تا بتواند زمان نوردهی را به کمتر از ۳۰ دقیقه کاهش دهد و بعد از ناپدید شدن تصویر از ناپدید شدن آن جلوگیری کند. مورخان از این نوآوری به عنوان اولین فرآیند عملی عکاسی یاد می کنند. در سال ۱۸۲۹، او با نیپس همکاری کرد تا روندی را که نیپس توسعه داده بود، بهبود بخشد. در سال ۱۸۳۹، به دنبال چندین سال آزمایش و مرگ نیپس، داگر روش راحت‌ تر و مؤثرتری برای عکاسی ایجاد کرد و آن را به نام خود نامید.

فرآیند داگرئوتیپ داگر با تثبیت تصاویر بر روی ورق مسی با روکش نقره آغاز شد. سپس نقره را صیقل داد و با ید پوشاند و سطحی ایجاد کرد که به نور حساس بود. سپس بشقاب را در دوربین قرار داد و چند دقیقه آن را در معرض دید قرار داد. پس از اینکه تصویر توسط نور نقاشی شد، داگر بشقاب را در محلولی از کلرید نقره غسل ​​داد. این فرآیند تصویری ماندگار ایجاد کرد که در صورت قرار گرفتن در معرض نور تغییر نمی کرد.

در سال ۱۸۳۹، پسر داگر و نیپس حقوق داگرئوتایپ را به دولت فرانسه فروخت و کتابچه ‌ای منتشر کرد که این روند را شرح می‌داد. داگرئوتیپ به سرعت در اروپا و ایالات متحده محبوبیت پیدا کرد تا سال ۱۸۵۰، بیش از ۷۰ استودیو داگرئوتیپ تنها در شهر نیویورک وجود داشت.

اشکال داگرئوتیپ ‌ها این است که نمی‌توان آن ها را بازتولید کرد. هر کدام یک تصویر منحصر به فرد است. توانایی ایجاد چندین چاپ به لطف کار هنری فاکس تالبوت، گیاه شناس انگلیسی، ریاضیدان و معاصر داگر به وجود آمد. تالبوت کاغذ را با استفاده از محلول نقره-نمک به نور حساس کرد. سپس کاغذ را در معرض نور قرار داد.

پس‌زمینه سیاه شد و سوژه در درجه‌بندی خاکستری ارائه شد. این یک تصویر منفی بود. از روی نگاتیو کاغذی، تالبوت پرینت های تماسی انجام داد و نور و سایه ها را معکوس کرد تا تصویری دقیق ایجاد کند. در سال ۱۸۴۱، او این فرآیند منفی کاغذی را کامل کرد و آن را یک کالوتایپ، یونانی برای تصویر زیبا نامید.

سایر فرآیندهای اولیه چگونه بودند؟

در اواسط دهه ۱۸۰۰، دانشمندان و عکاسان در حال آزمایش راه‌های جدیدی برای گرفتن و پردازش عکس‌هایی بودند که کارآمدتر بودند. در سال ۱۸۵۱، فردریک اسکاف آرچر، مجسمه ساز انگلیسی، نگاتیو صفحه مرطوب را اختراع کرد. او با استفاده از محلول چسبناک کلودیون (یک ماده شیمیایی فرار و مبتنی بر الکل)، شیشه را با نمک های نقره حساس به نور پوشاند. از آنجایی که شیشه بود و کاغذ نبود، این صفحه مرطوب نگاتیو پایدارتر و دقیق تری ایجاد کرد.

مانند داگرئوتیپ، tintypes از صفحات فلزی نازک پوشیده شده با مواد شیمیایی حساس به نور استفاده می کردند. این فرآیند که در سال ۱۸۵۶ توسط دانشمند آمریکایی همیلتون اسمیت ثبت شد، از آهن به جای مس برای ایجاد یک تصویر مثبت استفاده کرد. اما هر دو فرآیند باید به سرعت قبل از خشک شدن امولسیون توسعه می یافتند. در میدان، این به معنای حمل یک تاریکخانه قابل حمل پر از مواد شیمیایی سمی در بطری های شیشه ای شکننده بود. عکاسی برای افراد ضعیف یا کسانی که سبک سفر می کنند، نبود.

این در سال ۱۸۷۹ با معرفی صفحه خشک تغییر کرد. مانند عکاسی با صفحه مرطوب، این فرآیند از یک صفحه نگاتیو شیشه ای برای ثبت تصویر استفاده می کند. بر خلاف فرآیند مرطوب، صفحات خشک با امولسیون ژلاتین خشک پوشانده شدند، به این معنی که می‌توان آن ‌ها را برای مدت زمانی ذخیره کرد. عکاسان دیگر نیازی به تاریک ‌خانه ‌های قابل حمل نداشتند و اکنون می‌توانند تکنسین ‌هایی را برای توسعه عکس‌ هایشان، روزها یا ماه‌ ها پس از گرفتن عکس‌ ها استخدام کنند.

فیلم رول انعطاف پذیر چیست؟

در سال ۱۸۸۹، جورج ایستمن، عکاس و صنعتگر، فیلمی با پایه ای اختراع کرد که انعطاف پذیر، نشکن و قابل رول شدن بود. امولسیون های پوشش داده شده بر روی پایه فیلم نیترات سلولز، مانند ایستمن، دوربین جعبه ای تولید انبوه را به واقعیت تبدیل کرد. اولین دوربین ها از انواع استانداردهای فیلم با فرمت متوسط ​​استفاده می کردند، از جمله ۱۲۰، ۱۳۵، ۱۲۷، و ۲۲۰. همه این فرمت ها حدود ۶ سانتی متر عرض داشتند و تصاویری از مستطیل تا مربع تولید می کردند.

فیلم ۳۵ میلی متری که اکثر مردم امروز می شناسند، توسط کداک در سال ۱۹۱۳ برای اولین صنعت فیلم های سینمایی اختراع شد. در اواسط دهه ۱۹۲۰، سازنده دوربین آلمانی لایکا از این فناوری برای ساخت اولین دوربین عکاسی با فرمت ۳۵ میلی متری استفاده کرد. سایر قالب‌های فیلم نیز در این دوره اصلاح شدند، از جمله فیلم رول با فرمت متوسط ​​با پشتی کاغذی که کار با آن را در نور روز آسان می‌کرد. فیلم ورق در اندازه های ۴ در ۵ اینچ و ۸ در ۱۰ اینچ نیز رایج شد، به ویژه برای عکاسی تجاری، و به نیاز به صفحات شیشه ای شکننده پایان داد.

اشکال فیلم مبتنی بر نیترات این بود که قابل اشتعال بود و در طول زمان متمایل به پوسیدگی بود. کداک و سایر تولیدکنندگان در دهه ۱۹۲۰ شروع به تغییر به پایه سلولوئیدی کردند که نسوز و بادوام تر بود. فیلم تری استات بعداً آمد و پایدارتر و انعطاف پذیرتر و همچنین ضد حریق بود. اکثر فیلم های تولید شده تا دهه ۱۹۷۰ بر اساس این فناوری ساخته شده اند. از دهه ۱۹۶۰، پلیمرهای پلی استر برای فیلم های مبتنی بر ژلاتین استفاده شده است. پایه فیلم پلاستیکی بسیار پایدارتر از سلولز است و خطر آتش سوزی ندارد.

در اوایل دهه ۱۹۴۰، فیلم‌ های رنگی تجاری قابل دوام توسط کداک، آگفا و دیگر شرکت ‌های فیلم به بازار آورده شدند. این فیلم ‌ها از فناوری مدرن رنگ‌ های همراه با رنگ استفاده می‌کردند که در آن یک فرآیند شیمیایی سه لایه رنگ را به یکدیگر متصل می‌کند تا یک تصویر رنگی ظاهری ایجاد کند.

چاپ های عکاسی چگونه بود؟

به طور سنتی از کاغذهای پارچه ای کتانی به عنوان پایه ای برای چاپ عکس استفاده می شد. چاپ روی این کاغذ فیبردار که با امولسیون ژلاتین پوشانده شده است، زمانی که به درستی پردازش شوند، کاملاً پایدار هستند. اگر چاپ با رنگ قهوه ای یا سپیا (تن قهوه ای) یا سلنیوم (تن روشن و نقره ای) رنگ آمیزی شود، پایداری آن ها افزایش می یابد.

کاغذ در شرایط بایگانی بد خشک می شود و ترک می خورد. از دست دادن تصویر نیز می تواند به دلیل رطوبت زیاد باشد، اما دشمن واقعی کاغذ، بقایای شیمیایی است که توسط فیکس کننده عکاسی باقی می ماند، یک محلول شیمیایی برای حذف دانه ها از فیلم ها و چاپ ها در طول پردازش. علاوه بر این، آلاینده های موجود در آب مورد استفاده برای پردازش و شستشو می تواند باعث آسیب شود. اگر چاپی به طور کامل شسته نشود تا تمام آثار ثابت کننده پاک شود، نتیجه تغییر رنگ و از بین رفتن تصویر خواهد بود.

نوآوری بعدی در کاغذهای عکاسی پوشش رزینی یا کاغذهای مقاوم در برابر آب بود. ایده این بود که از کاغذ الیاف کتانی معمولی استفاده شود و آن را با مواد پلاستیکی (پلی اتیلن) ​​پوشانده و کاغذ را در برابر آب مقاوم کند. سپس امولسیون روی یک کاغذ پایه پلاستیکی پوشیده شده قرار می گیرد. مشکل کاغذهای روکش شده با رزین این بود که تصویر بر روی پوشش پلاستیکی قرار می گیرد و مستعد محو شدن بود.

در ابتدا، چاپ های رنگی پایدار نبودند، زیرا از رنگ های ارگانیک برای ساخت تصویر رنگی استفاده می شد. با از بین رفتن رنگ ها، تصویر به معنای واقعی کلمه از روی فیلم یا پایه کاغذ ناپدید می شود. Kodachrome که قدمت آن به ثلث اول قرن بیستم می رسد، اولین فیلم رنگی بود که چاپ هایی را تولید کرد که می توانست نیم قرن دوام بیاورد. اکنون، تکنیک های جدید در حال ایجاد چاپ های رنگی دائمی هستند که ۲۰۰ سال یا بیشتر دوام می آورند. روش‌ های چاپ جدید با استفاده از تصاویر دیجیتالی تولید شده توسط کامپیوتر و رنگدانه‌ های بسیار پایدار، ماندگاری عکس ‌های رنگی را فراهم می‌کنند.

عکاسی فوری چگونه بود؟

عکاسی فوری توسط ادوین هربرت لند، مخترع و فیزیکدان آمریکایی اختراع شد. لند قبلاً به دلیل استفاده پیشگام از پلیمرهای حساس به نور در عینک برای اختراع لنزهای پلاریزه شناخته شده بود. در سال ۱۹۴۸، او اولین دوربین فیلم فوری خود را به نام Land Camera 95 رونمایی کرد. در طی چند دهه آینده، شرکت Polaroid Land’s فیلم و دوربین‌های سیاه و سفید را که سریع، ارزان و بسیار پیچیده بودند، اصلاح کرد. پولاروید فیلم رنگی را در سال ۱۹۶۳ معرفی کرد و در سال ۱۹۷۲ دوربین تاشو SX-70 را ساخت.

دیگر سازندگان فیلم، یعنی کداک و فوجی، نسخه ‌های خود را از فیلم فوری در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ معرفی کردند. پولاروید برند غالب باقی ماند، اما با ظهور عکاسی دیجیتال در دهه ۱۹۹۰، شروع به افول کرد. این شرکت در سال ۲۰۰۱ اعلام ورشکستگی کرد و در سال ۲۰۰۸ ساخت فیلم فوری را متوقف کرد. در سال ۲۰۱۰، پروژه غیرممکن شروع به ساخت فیلم با استفاده از فرمت‌های فیلم فوری Polaroid کرد و در سال ۲۰۱۷، این شرکت خود را به عنوان Polaroid Originals تغییر نام داد.

دوربین های اولیه چگونه بودند؟

طبق تعریف، دوربین یک جسم ضد نور با عدسی است که نور ورودی را می گیرد و نور و تصویر حاصل را به سمت فیلم (دوربین نوری) یا دستگاه تصویربرداری (دوربین دیجیتال) هدایت می کند. اولین دوربین های مورد استفاده در فرآیند داگرئوتیپ توسط بینایی شناسان، سازندگان ابزار و یا حتی گاهی اوقات توسط خود عکاسان ساخته می شدند.

محبوب ترین دوربین ها از طراحی جعبه کشویی استفاده می کردند. لنز در جعبه جلو قرار داده شد. جعبه دوم کمی کوچکتر به پشت جعبه بزرگتر لغزید. فوکوس با کشیدن جعبه عقب به جلو یا عقب کنترل می شد. یک تصویر معکوس جانبی به دست می آید، مگر اینکه دوربین دارای آینه یا منشور برای اصلاح این اثر باشد. هنگامی که صفحه حساس در دوربین قرار می گیرد، درپوش لنز برای شروع نوردهی برداشته می شود.

دوربین های مدرن چگونه می باشند؟

جورج ایستمن با تکمیل فیلم رول، دوربین جعبه‌ای شکل را نیز اختراع کرد که به عنوان براونی شناخته شد، که به اندازه کافی برای مصرف کنندگان ساده بود. با ۲۲ دلار، یک آماتور می تواند یک دوربین با فیلم کافی برای ۱۰۰ شات بخرد. هنگامی که فیلم تمام شد، عکاس دوربین را با فیلمی که هنوز در آن بود به کارخانه کداک فرستاد، جایی که فیلم از دوربین خارج شد، پردازش و چاپ شد. سپس دوربین دوباره با فیلم بارگذاری شد و برگردانده شد. همانطور که شرکت Eastman Kodak در تبلیغات آن دوره قول داده بود، “شما دکمه را فشار دهید، ما بقیه کار را انجام می دهیم.”

در طول چند دهه آینده، تولیدکنندگان بزرگی مانند کداک در ایالات متحده، لایکا در آلمان، و کانن و نیکون در ژاپن، همگی فرمت‌های اصلی دوربین را معرفی یا توسعه دادند که هنوز هم استفاده می‌شوند. لایکا اولین دوربین عکاسی را با استفاده از فیلم ۳۵ میلی‌متری در سال ۱۹۲۵ اختراع کرد، در حالی که یک شرکت آلمانی دیگر به نام زایس-آیکون، اولین دوربین رفلکس تک لنز را در سال ۱۹۴۹ معرفی کرد. نیکون و کانن لنز قابل تعویض و نورسنج داخلی را محبوب کردند.

دوربین های دیجیتال و گوشی های هوشمند

ریشه ‌های عکاسی دیجیتال، که صنعت را متحول کرد، با توسعه اولین دستگاه شارژ شده در آزمایشگاه‌ های بل در سال ۱۹۶۹ آغاز شد. CCD نور را به سیگنال الکترونیکی تبدیل می‌کند و امروزه قلب دستگاه‌ های دیجیتال باقی مانده است. در سال ۱۹۷۵، مهندسان کداک اولین دوربینی را ساختند که یک تصویر دیجیتالی ایجاد می کرد. برای ذخیره داده ها از ضبط کاست استفاده می کرد و بیش از ۲۰ ثانیه برای گرفتن یک عکس زمان می برد.

در اواسط دهه ۱۹۸۰، چندین شرکت روی دوربین های دیجیتال کار می کردند. یکی از اولین کسانی که یک نمونه اولیه قابل اجرا را نشان داد Canon بود که یک دوربین دیجیتال را در سال ۱۹۸۴ به نمایش گذاشت، اگرچه هرگز به صورت تجاری تولید و فروخته نشد. اولین دوربین دیجیتال فروخته شده در ایالات متحده، Dycam Model 1، در سال ۱۹۹۰ ظاهر شد و به قیمت ۶۰۰ دلار فروخته شد. اولین دوربین SLR دیجیتال، بدنه نیکون F3 متصل به یک واحد ذخیره سازی جداگانه ساخته شده توسط کداک، سال بعد ظاهر شد. در سال ۲۰۰۴، دوربین های دیجیتال فروش بیشتری از دوربین های فیلم داشتند.

امروزه اکثر دستگاه‌های تلفن همراه، به ویژه گوشی‌های هوشمند، دارای دوربین هستند. سامسونگ اولین دوربین گوشی هوشمند SCH-V200 را در سال ۲۰۰۰ معرفی کرد. طبق وب سایت DigitalTrends:

(SCH-V200) باز شد تا یک TFT-LCD 1.5 اینچی نمایان شود و دوربین دیجیتال داخلی قادر به گرفتن ۲۰ عکس با وضوح ۳۵۰۰۰۰ پیکسل است که ۰.۳۵ مگاپیکسل است، اما باید آن را وصل می کردید. تا یک کامپیوتر برای دریافت عکس های شما.

اپل بعداً دوربین گوشی‌ های هوشمند خود را با اولین آیفون خود در سال ۲۰۰۷ معرفی کرد، و شرکت ‌های دیگری مانند گوگل، که در آوریل ۲۰۱۴ با گوشی هوشمند مجهز به دوربین گوگل پیکسل عرضه شد. در سال ۲۰۱۳، فروش گوشی‌ های هوشمند با قابلیت دوربین از دوربین ‌های دیجیتال بیشتر بود. ۱۰ به ۱.۱ در سال ۲۰۱۹، بیش از ۱.۵ میلیارد گوشی هوشمند (که بیشتر آن ها دارای قابلیت دوربین هستند) به مصرف کنندگان فروخته شد، در حالی که تقریباً در مدت مشابه حدود ۵۵۰۰۰۰ دوربین دیجیتال وجود داشت.

چراغ قوه و لامپ

“Blitzlichtpulver” یا پودر چراغ قوه در سال ۱۸۸۷ در آلمان توسط آدولف میته و یوهانس گایدیک اختراع شد. پودر Lycopodium (هاگ‌های مومی از خزه کلوپ) در پودر فلاش اولیه استفاده شد. اولین لامپ فوتوفالش مدرن یا فلاش لامپ توسط پل ویرکوتتر اتریشی اختراع شد. ویرکوتر از سیم پوشیده شده با منیزیم در یک کره شیشه ای تخلیه شده استفاده کرد. سیم پوشیده شده با منیزیم به زودی با فویل آلومینیومی در اکسیژن جایگزین شد. در سال ۱۹۳۰، اولین لامپ فتوفلش تجاری موجود، Vacublitz، توسط یوهانس اوسترمایر آلمانی به ثبت رسید. جنرال الکتریک همچنین یک لامپ فلاش به نام ساشالیت در همان زمان توسعه داد.

فیلترهای عکاسی

مخترع و سازنده انگلیسی، فردریک راتن، یکی از اولین کسب و کارهای عرضه عکاسی را در سال ۱۸۷۸ تأسیس کرد. این شرکت، Wratten و Wainwright، صفحات شیشه ای کلودیونی و صفحات خشک ژلاتینی را تولید و می فروخت. در سال ۱۸۷۸، Wratten “فرایند نودلینگ” امولسیون های ژلاتین برومید نقره را قبل از شستشو اختراع کرد. در سال ۱۹۰۶، راتن، با کمک E.C.K میس اولین صفحات پانکروماتیک را در انگلستان اختراع و تولید کرد. Wratten بیشتر به خاطر فیلترهای عکاسی که او اختراع کرد و هنوز هم به نام او، فیلترهای Wratten نامیده می شود، شناخته شده است. ایستمن کداک شرکت خود را در سال ۱۹۱۲ خریداری کرد.