لینک‌های داخلی از مهمترین بخش های سئو داخلی سایت به شمار می آیند و هایپرلینکی هستند که در همان دامنه‌ای که لینک در آن وجود دارد (منبع) به هدف اشاره می‌کنند. به بیان دیگر، لینک داخلی به صفحه دیگری در همان وب سایت اشاره دارد.
نمونه کد:
<a href=”http://www.same-domain.com/” title=”Keyword Text”>Keyword Text</a>
قالب بهینه
از کلمات کلیدی در انکرتکست (anchor text) استفاده کنید که صفحه هدف شما در حال تلاش برای رتبه گرفتن به ازای همان کلمه است.
لینک داخلی Internal link چیست؟
لینک‌هایی هستند که از یک صفحه در یک دامنه به صفحه دیگری در همان دامنه منتقل می‌شوند. آنها معمولاً در navigation اصلی استفاده می‌شوند.
این نوع لینک‌ها به سه دلیل مفیدند:
آنها به کاربران اجازه می‌دهند تا در یک وب سایت پیمایش کنند.
به ایجاد سلسله مراتب اطلاعات در وب سایت کمک می‌کنند.
به گسترش ارزش لینک (قدرت رتبه بندی) در وب سایت‌ها کمک می‌کنند.
نحوه پیاده سازی لینک داخلی چگونه است؟
لینک‌های داخلی برای ایجاد معماری سایت و انتشار ارزش ویژه لینک بسیار مفید هستند. به همین دلیل، این بخش در مورد ساخت یک سایت سازگار با SEO با پیوندهای داخلی است.
در یک صفحه جداگانه، موتورهای جستجو برای ایندکس کردن صفحات در شاخص‌های کلیدی خود، باید محتوا را ببینند.
آنها همچنین برای یافتن تمام صفحات وب سایت باید به ساختار لینکی قابل خزش (ساختاری که به اسپایدرها یا خزنده‌ها اجازه می‌دهد مسیرهای وب سایت را مرور کنند) دسترسی داشته باشند.
صدها هزار سایت این خطای اساسی را دارند که پیمایش لینک اصلی خود را از طوری پنهان می‌کنند که موتورهای جستجو نمی‌توانند به آنها دسترسی داشته باشند. همین موضوع مانع از توانایی آنها در وارد شدن صفحات ذکر شده در شاخص‌های موتورهای جستجو می‌شود.
در مثال بالا اسپایدر رنگارنگ Google به صفحه “A” رسیده است و پیوندهای داخلی صفحات “B” و “E” را مشاهده می‌کند. هرچقدر هم که صفحات C و D برای سایت مهم باشند، اسپایدر راهی برای دستیابی به آنها ندارد حتی اگر بداند که آنها وجود دارند؛ زیرا هیچ لینک مستقیم و قابل خزشی به آن صفحات اشاره نمی‌کند.
تا آنجا که به گوگل مربوط می‌شود، این صفحات اساساً وجود ندارند. محتوای عالی، هدف قرار دادن کلمات کلیدی خوب و بازاریابی هوشمند اصلاً تفاوتی ایجاد نمی‌کند اگر خزنده‌ها نتوانند از ابتدا به آن صفحات برسند.
ساختار مطلوب یک وب سایت شبیه هرم است (نقطه بزرگ در بالا صفحه اصلی است):
این ساختار دارای حداقل میزان لینک‌های ممکن بین صفحه اصلی و هر صفحه دیگر است. این ساختار مفید است؛ زیرا به شما امکان می‌دهد ارزش لینک (قدرت رتبه بندی) در کل سایت جریان داشته باشد، بنابراین پتانسیل رتبه بندی برای هر صفحه افزایش می‌یابد.
این ساختار در بسیاری از وب سایت‌های با عملکرد بالا (مانند Amazon.com) به صورت سیستم‌های کتگوری و ساب کتگوری است. اما چگونه محقق می‌شود؟
بهترین راه برای انجام این کار داشتن لینک‌های داخلی و ساختارهای URL مکمل است. به عنوان مثال، آنها در داخل صفحه‌ای به آدرس واقع در http: //www.example.com/cosmetics با انکرتکست “رژلب” پیوند می‌دهند. در زیر قالب یک لینک داخلی با قالب درست وجود دارد. تصور کنید این لینک در دامنه example.com است.
<a href=https://example.com>رژلب مایع</a>
در کد بالا برچسب “a” شروع لینک را نشان می‌دهد. تگ لینک می‌تواند حاوی تصاویر، متن یا سایر اشیا باشند که همگی ناحیه‌ای با قابلیت “کلیک” در صفحه ایجاد می‌کنند که کاربران را از یک صفحه به صفحه دیگر منتقل می‌کند.
” hyperlinkها” مفهوم اصلی اینترنت هستند. در این مثال آدرس http:// example.com ارجاع داده می‌شود. در مرحله بعد قسمت قابل مشاهده لینک برای بازدیدکنندگان، تحت عنوان انکرتکست در دنیای سئو، صفحه‌ای را نشان می‌دهد که لینک به آن اشاره دارد.
در این مثال، صفحه اشاره شده رژلب‌های مایع موجود در سایت است، بنابراین در پیوند از انکر تکست “رژلب مایع” استفاده شده است. برچسب <a/> پیوند را می‌بندد، بنابراین المنت بعدی در صفحه، ویژگی لینک را روی آنها اعمال نمی‌کنند.
این اصلی‌ترین قالب لینک است و برای موتورهای جستجو بسیار قابل درک است. خزنده‌های موتور جستجو می‌دانند که باید این لینک را به نمودار لینک موتور جستجو اضافه کنند، از آن برای محاسبه متغیرهای مستقل از پرس و جو استفاده کنند و آن را دنبال کنند تا محتوای صفحه مرجع را ایندکس کنند.
در ادامه برخی از دلایل عمده را معرفی می‌کنیم که ممکن است باعث عدم دسترسی به صفحات شوند؛ بنابراین آن صفحات ایندکس نشوند.
انواع لینک‌های داخلی غیرقابل پیمایش توسط خزنده‌ها
لینک‌های موجود در فرم
فرم‌ها می‌توانند عناصری را به عنوان یک منوی کشویی اساسی یا عناصر پیچیده‌ای را به عنوان یک نظرسنجی کامل شامل شوند. در هر صورت، خزنده‌های موتور جستجو سعی در ارسال «فرم» نخواهند داشت؛ بنابراین هرگونه محتوا یا لینکی که از طریق فرم قابل دسترسی باشد، برای موتورهای جستجو قابل مشاهده نیست.
لینک‌هایی که فقط از طریق باکس‌های جستجوی داخلی قابل دسترسی هستند
خزنده‌ها برای یافتن محتوا جستجو نمی‌کنند، بنابراین تخمین زده می‌شود که میلیون‌ها صفحه در پشت دیوارهای باکس جستجوی داخلی کاملاً غیرقابل دسترسی پنهان شده‌اند.
لینک‌های موجود در Javascript غیر قابل تجزیه
پیوندهایی که با استفاده از Javascript ساخته شده‌اند بسته به اجرا ممکن است قابل خزیدن نباشند یا ارزش کمی داشته باشند. به همین دلیل توصیه می‌شود که از لینک‌های استاندارد HTML به جای لینک‌های مبتنی بر Javascript در هر صفحه مهم استفاده شود.
لینک‌هایی به صورت Flash، Java، یا سایر پلاگین‌ها
پیوندهای تعبیه شده در داخل Flash، برنامه‌های جاوا و سایر پلاگین‌ها معمولاً برای موتورهای جستجو غیرقابل دسترسی هستند.
لینک‌هایی که به صفحات مسدود شده توسط تگ Meta Robots یا Robots.txt اشاره دارند
تگ Meta Robots و فایل robots.txt هر دو به صاحب سایت اجازه می‌دهند دسترسی خزنده‌ها به یک صفحه را محدود کند.
لینک‌ها در صفحات دارای صدها یا هزاران لینک
همه موتورهای جستجو دارای محدودیت خزش برای ۱۵۰ پیوند در هر صفحه هستند. این محدودیت تا حدودی انعطاف‌پذیر است، به ویژه صفحات مهم ممکن است ۲۰۰ پیوند یا حتی ۲۵۰ پیوند دنبال شده داشته باشند؛ اما به طور کلی عاقلانه است که تعداد پیوندها را در هر صفحه خاص به ۱۵۰ مورد محدود کنید یا در غیر این صورت خطر از دست دادن توانایی خزیدن صفحات اضافی را به جان بخرید.
لینک‌های موجود در Frame یا I-Frame
از نظر فنی، لینک‌ها در هر دو Frame و I-Frame قابل خزیدن هستند، اما هر دو از نظر سازماندهی و موارد زیر دارای مشکلات ساختاری برای موتورها هستند. فقط کاربران پیشرفته با درک فنی خوب از چگونگی ایندکس کردن موتورهای جستجو و پیگیری لینک در Frame، باید از این عناصر در ترکیب با لینک داخلی استفاده کنند.
با جلوگیری از این مشکلات، مدیر وب سایت می‌تواند لینک‌های HTML تمیز و قابل خزش داشته باشد که به اسپایدرها امکان دسترسی آسان به صفحات محتوای آنها را می‌دهد.
ویژگی‌های اضافی می‌تواند به لینک‌ها اعمال شود، اما موتورها تقریباً همه اینها را نادیده می‌گیرند، به استثنای تگ مهم” rel = “nofollow.
Rel = “nofollow” را می توان به صورت زیر استفاده کرد:
<pre><a href=”/” rel=”nofollow”>nofollow this link</a></pre>
در این مثال با اضافه کردن ویژگی rel = “nofollow” به تگ لینک، مدیر وب سایت به موتورهای جستجو می‌گوید كه نمی‌خواهند که با این لینک مانند سایر لینک‌ها رفتار شود. لینک‌های دارای nofollow توسط هر یک از موتورهای جستجو کمی متفاوت تفسیر می‌شوند.